โฮปตกเป็นเป้าหมายของชิกันบนรถบัสที่เธอใช้ทุกวันไปโรงเรียน ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่านิ้วของฮันที่ปีนขึ้นไปโดยไม่มีเสียงนั้นให้ความรู้สึกดีขนาดนี้... แม้จะพูดน้อยก็น่ารังเกียจ! ถึงจะน่าขยะแขยงในหัวแต่ร่างกายกลับค้นหา....แม้จะส่งเสียงไม่ได้แต่ก็ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าน้ำรักจะทะลักออกมามากแค่ไหน! สิ่งที่ผูกมัดไม่ใช่ด้ายแดงแห่งโชคชะตา แต่เป็นด้ายแห่งความรักตัณหา โฮปซึ่งกลายเป็นผู้เชื่อฟังได้ตกหลุมรักความสัมพันธ์ที่ไม่บริสุทธิ์และขึ้นรถบัสไปรอฮันอีกครั้งในวันนี้